Alfred Bernhard Nobel (ur. 21 października 1833 w Sztokholmie, zm. 10 grudnia 1896 w San Remo) – wynalazca dynamitu, przemysłowiec i naukowiec szwedzki, fundator Nagrody Nobla. Jego rodzina pochodziła od Olofa Rudbecka, XVII-wiecznego szwedzkiego anatoma, lekarza, przyrodnika i pisarza , profesora uniwersytetu w Uppsali. Jego ojciec Immanuel Nobel był inżynierem i wynalazcą, który budował mosty i budynki w Sztokholmie. W związku ze swoją pracą konstruktorską Immanuel Nobel eksperymentował także z różnymi technikami wysadzania w powietrze skał. Matka Alfreda, Andriette Ahlsell, pochodziła z zamożnej rodziny. Z powodu niepowodzeń w swojej pracy, wywołanych utratą kilku barek z materiałami budowlanymi, Immanuel Nobel zbankrutował w tym samym roku, w którym urodził się jego syn, Alfred. W 1837 roku Immanuel Nobel opuścił Sztokholm i swoją rodzinę, by rozpocząć nową karierę w Finlandii i w Rosji. By utrzymać rodzinę, Andriette Nobel otworzyła sklep spożywczy, który przynosił skromny dochód. Tymczasem Immanuel Nobel odniósł sukces w swoim nowym przedsięwzięciu w Sankt Petersburgu w Rosji. Otworzył warsztat mechaniczny, który dostarczał sprzęt dla rosyjskiej armii. Przekonał także cara i jego generałów, że miny morskie mogą być używane do blokowania wrogich okrętów marynarki wojennej. Miny morskie zaprojektowane przez Immanuela Nobla były prostymi urządzeniami składającymi się z drewnianych beczek napełnionych prochem. zakotwiczonych pod powierzchnią Zatoki Fińskiej. Skutecznie powstrzymywały one Royal Navy przed przemieszczaniem się w obręb zasięgu dział ogniowych wokół St. Petersburga podczas wojny krymskiej (1853-1856). Immanuel Nobel był także pionierem w produkcji broni i w projektowaniu silników parowych. Sukces w sferze przemysłowej i biznesowej umożliwił Immanuelowi Noblowi w 1842 roku ściągnięcie swojej rodziny do St. Petersburga. Tutaj jego synowie dostali pierwszorzędną edukację przy pomocy prywatnych nauczycieli. Nauka obejmowała nauki przyrodnicze, języki i literaturę. W wieku 17 lat Alfred Nobel był biegły w szwedzkim, rosyjskim, francuskim, angielskim i niemieckim. Jego główne zainteresowania skupiały się wokół literatury angielskiej i poezji, równocześnie zaś na chemii i fizyce.